Hoe dicht kun je aan het spoor wonen in Nederland?
Héél dicht.

Vlak voordat je vanuit Utrecht op het centraal station van Den Bosch aankomt, scheert de trein rakelings langs een huis. “Zouden daar echt nog mensen wonen?!”, hoor ik mijzelf zeggen.

Met mijn camera om de nek, besluit ik naar het huis te lopen. Ik bel aan, maar er doet niemand open. Achter het hek staat een grote hond woest te blaffen. Gelukkig hoort hij bij de buren.

Nieuwsgierig loop ik om het huis en sta zo in de achtertuin. Een beetje onwennig en nerveus klop ik aan. Eerst komt een oudere vrouw argwanend op de deur af. Uit beleefdheid neem ik een paar stappen terug. Ook om te laten zien dat ik met goede bedoelingen in hun tuin sta. De vrouw doet open en ik vertel direct wie ik ben en wat ik kom doen. Gelukkig reageert ze vriendelijk en geeft aan dat ik wel even foto’s mag maken van de diepe tuin die direct aan het spoor ligt.

Pas net bezig, komt de man des huizes bij mij staan en er ontstaat een gesprek. Hij vertelt hoe lang zij al in het huis wonen. Al ruim 50 jaar wonen deze mensen aan het spoor. ProRail heeft echter uitbreidingsplannen op deze locatie.

Het verdriet valt af te lezen op het gezicht van de man.

Ik mag vanuit een kamer een foto maken door het raam naar buiten toe. Het blijkt hun slaapkamer te zijn van waaruit je direct op het spoor kijkt. “Dit raam zie ik altijd als ik in de trein zit”, zeg ik tegen ze.

Juist op het moment dat ze de gordijnen voor mij openhouden om een foto te kunnen maken, dendert er een trein langs. Meteen vraag ik of ze ‘s nachts niet wakker worden van al dat lawaai.
Nee, ze worden juist wakker als de trein vertraging heeft.
Ik bedank ze voor hun gastvrijheid en vertrek.
Ik hoop dat ProRail de treinen op tijd zal laten rijden.

Inmiddels zijn de bewoners weg, het huis is afgebroken en er ligt nieuwe rails.